Item hos Theognidis, Te pulcherrime & ò placidiſsime Plute deorum
Dum teneam, poſsum uel malus eſſe bonus.
Dum teneam, poſsum uel malus eſſe bonus.
Inſectantur Ariſtodemum Spartanum quod dixerit: pecuniæ uir, pau
per nullus neque bonus eſt, neque honoratus. Reprehendunt hæc Timo
clis carmina.
per nullus neque bonus eſt, neque honoratus. Reprehendunt hæc Timo
clis carmina.
Argentum & anima & ſanguis eſt mortalibus..
Accuſant denique Menandrum quod ſcripſerit.
Hæc præterea premunt argumenta, metallorum foſsionibus agri uaſtan
tur, quo circa quondam Italiæ cautum eſt lege, ne quis metallorum cauſa ter
ram foderet, & agros illos uberrimos, ac uineta oliuetaque corrumperet, ſyl
uæ & nemora ſucciduntur, nam lignis infinitis opus eſt ad ſubſtructiones,
ad machinas, ad metalla excoquenda. Syluis autem & nemoribus ſucciſis
exterminantur uolucres & beſtiæ, quarum pleræque homini cibus ſunt lau
tus & ſuauis. Venæ metallicæ lauantur, quæ lotura, quia uenenis inficit
riuos & fluuios, piſces aut necat, aut ex eis abigit. Cum igitur incolæ re
gionum propter agrorum, ſyluarum, nemorum, riuorum, fluminum uaſti
tatem incurrant in magnam difficultatem rerum, quæ ſuppeditant ad ui
ctum, parandarum: propter lignorum inopiam maiorem impenſam faciant
in ædificia extruenda, palàm ante oculos omnium eſt, plus in foſsione detri
menti eſſe, quàm in metallis emolumenti, quæ foſsione pariuntur. Deinde
exemplis acriter pugnantes, contra metalla clamant, præſtantiſsimum quen
que uirum uirtutibus contentum ea neglexiſſe: laudantque Biantem pro
pterea quod iſta ludibria fortunæ ne ſua quidem putauerit, eius enim pa
triam Prienem cum cepiſſent hoſtes, & ſui ciues onuſti rebus precioſis de
diſſent ſeſe in fugam, interrogatus à quodam cur nihil de ſuis bonis ſecum
efferret, reſpondit: omnia mea mecum porto. Et Socrates inquiunt acce
pit uiginti minas ad ſe miſſas ab Ariſtippo grato diſcipulo, ſed eas Dei
iuſſu aſpernatus eidem remiſit. Ariſtippus autem in hac re ſecutus præ
ceptorem aurum ſpreuit, ac pro nihilo putauit. Cum enim iter faceret u
nà cum ſeruis, & ij præ auri pondere tardius irent, iuſsit eos tantum ipſi
tur, quo circa quondam Italiæ cautum eſt lege, ne quis metallorum cauſa ter
ram foderet, & agros illos uberrimos, ac uineta oliuetaque corrumperet, ſyl
uæ & nemora ſucciduntur, nam lignis infinitis opus eſt ad ſubſtructiones,
ad machinas, ad metalla excoquenda. Syluis autem & nemoribus ſucciſis
exterminantur uolucres & beſtiæ, quarum pleræque homini cibus ſunt lau
tus & ſuauis. Venæ metallicæ lauantur, quæ lotura, quia uenenis inficit
riuos & fluuios, piſces aut necat, aut ex eis abigit. Cum igitur incolæ re
gionum propter agrorum, ſyluarum, nemorum, riuorum, fluminum uaſti
tatem incurrant in magnam difficultatem rerum, quæ ſuppeditant ad ui
ctum, parandarum: propter lignorum inopiam maiorem impenſam faciant
in ædificia extruenda, palàm ante oculos omnium eſt, plus in foſsione detri
menti eſſe, quàm in metallis emolumenti, quæ foſsione pariuntur. Deinde
exemplis acriter pugnantes, contra metalla clamant, præſtantiſsimum quen
que uirum uirtutibus contentum ea neglexiſſe: laudantque Biantem pro
pterea quod iſta ludibria fortunæ ne ſua quidem putauerit, eius enim pa
triam Prienem cum cepiſſent hoſtes, & ſui ciues onuſti rebus precioſis de
diſſent ſeſe in fugam, interrogatus à quodam cur nihil de ſuis bonis ſecum
efferret, reſpondit: omnia mea mecum porto. Et Socrates inquiunt acce
pit uiginti minas ad ſe miſſas ab Ariſtippo grato diſcipulo, ſed eas Dei
iuſſu aſpernatus eidem remiſit. Ariſtippus autem in hac re ſecutus præ
ceptorem aurum ſpreuit, ac pro nihilo putauit. Cum enim iter faceret u
nà cum ſeruis, & ij præ auri pondere tardius irent, iuſsit eos tantum ipſi