6256PHYSICORVM ARIST.
uiſibile, locutionis eſt elementũ:
&
tamẽ uox eſt inuiſibilis.
Prætereà quonam pacto quippiam infinitũ eſſe poteſt, ſi
neq; numerus, neq; magnitudo per ſe eſſe poteſt, quorũ per
ſe affe ctus quidã ipſum eſt infinitum? minus enim ipſum per
ſe, quàm magnitudinẽ, aut numerũ, eſſe neceſſe eſt. Perſpi-
cuum etiam eſt: infinitũ ſic eſſe non poſſe, ut actu ſit, & ut
ſubstãtia, principi{uḿ}ue: nam infinitũ, erit, quicquid ipſius
accipias, ſi habeat partes. Eſt enim idem eſſe infiniti, ac
infinitum: ut patet, ſi infinitũ ſubstantia ſit, & nõ in ſubie-
cto. Quare fit, ut ipſum aut indiuiſibile ſit, aut in infinita
ſit diuiſibile. At fieri nequit, ut idem, multa ſit infinita. At
uerò ut pars aëris aër eſt, ſic & infinitũ pars quæuis infi-
niti, ſi ſubstantia quædã & principium ſit, ut dicunt: uacat
igitur partibus, atq; indiuiſibile eſt. At eſſe non poteſt id
tale, quod actu eſt infinitũ: neceſſe eſt enim, ipſum, quantũ
quid eſſe. Per accidens igitur infinitũ ipſum eſſe uidetur.
Quod ſi ita ſit, dictum iam eſt anteà, non poſſe ipſum prin
cipium dici, ſed illud cui accidit, ut aërem, aut par. Quare
abſurdè dicũt profectò, qui tale illud eſſe cenſent, ut Pytha
gorici dicunt: nam ſubstantiam faciunt ipſum, & ſimul etiã
patiuntur. Verùm hæc quidem forſan inquiſitio, uniuer-
ſalis eſt magis, ſi poßit inquã infinitum & in mathemati-
cis, & in intelligibilibus, & in hiſce, quæ nullã habent ma-
gnitudinem, eſſe. Nos autem ſi ſit in ſenſibilibus, de quibus
doctrinam facimus, infinitũ corpus incremento nec´ne, con
ſideramus, ac perſcrutamur. Si igitur diſſerendi modo con-
ſiderabimus, ex hiſce uidebitur infinitum non eſſe. Nam ſi
ratio corporis eſt, ſuperficie terminatum eſſe, non erit infi-
nitum ullũ, aut intelligibile, aut ſenſibile corpus. At uerò
neque numerus ita, ut ſuperatus, ac infinitus: numerus
neq; numerus, neq; magnitudo per ſe eſſe poteſt, quorũ per
ſe affe ctus quidã ipſum eſt infinitum? minus enim ipſum per
ſe, quàm magnitudinẽ, aut numerũ, eſſe neceſſe eſt. Perſpi-
cuum etiam eſt: infinitũ ſic eſſe non poſſe, ut actu ſit, & ut
ſubstãtia, principi{uḿ}ue: nam infinitũ, erit, quicquid ipſius
accipias, ſi habeat partes. Eſt enim idem eſſe infiniti, ac
infinitum: ut patet, ſi infinitũ ſubstantia ſit, & nõ in ſubie-
cto. Quare fit, ut ipſum aut indiuiſibile ſit, aut in infinita
ſit diuiſibile. At fieri nequit, ut idem, multa ſit infinita. At
uerò ut pars aëris aër eſt, ſic & infinitũ pars quæuis infi-
niti, ſi ſubstantia quædã & principium ſit, ut dicunt: uacat
igitur partibus, atq; indiuiſibile eſt. At eſſe non poteſt id
tale, quod actu eſt infinitũ: neceſſe eſt enim, ipſum, quantũ
quid eſſe. Per accidens igitur infinitũ ipſum eſſe uidetur.
Quod ſi ita ſit, dictum iam eſt anteà, non poſſe ipſum prin
cipium dici, ſed illud cui accidit, ut aërem, aut par. Quare
abſurdè dicũt profectò, qui tale illud eſſe cenſent, ut Pytha
gorici dicunt: nam ſubstantiam faciunt ipſum, & ſimul etiã
patiuntur. Verùm hæc quidem forſan inquiſitio, uniuer-
ſalis eſt magis, ſi poßit inquã infinitum & in mathemati-
cis, & in intelligibilibus, & in hiſce, quæ nullã habent ma-
gnitudinem, eſſe. Nos autem ſi ſit in ſenſibilibus, de quibus
doctrinam facimus, infinitũ corpus incremento nec´ne, con
ſideramus, ac perſcrutamur. Si igitur diſſerendi modo con-
ſiderabimus, ex hiſce uidebitur infinitum non eſſe. Nam ſi
ratio corporis eſt, ſuperficie terminatum eſſe, non erit infi-
nitum ullũ, aut intelligibile, aut ſenſibile corpus. At uerò
neque numerus ita, ut ſuperatus, ac infinitus: numerus