3327LIBERT II.
accidens eſt:
ſubstantia uerò eſt illa, quæ &
continuè diſpo
ſitiones haſce ſuſcipiens permanet. Quòd ſi cuilibet etiam
istorum ad aliud quippiam hoc idem accidit (ut æri quidẽ,
auroq́; ad aquam, oßibus autẽ atq; lignis ad terram, cæte-
risq́; ſimiliter) patet illa naturã ipſorũ, atq; ſubstãtiã eſſe.
ſitiones haſce ſuſcipiens permanet. Quòd ſi cuilibet etiam
istorum ad aliud quippiam hoc idem accidit (ut æri quidẽ,
auroq́; ad aquam, oßibus autẽ atq; lignis ad terram, cæte-
risq́; ſimiliter) patet illa naturã ipſorũ, atq; ſubstãtiã eſſe.
Quapropter quidam terrã, quidã aquam, quidam horum
aliqua, quidam hæc omnia eorũ quæ ſunt, naturam eſſe dixe
runt. Quod enim quiſq; tale eſſe putauit, ſiue unum, ſiue
plura, id totq́; uniuerſam ſubstantiam eſſe dicit: cætera uerò
cuncta, affectus horum, habitus, ac diſpoſitiones. Etborũ
quidem quoduis perpetuũ eſſe. Non enim ex ſeſe mutationẽ
ipſis cõpetere, cætera autem infinities fieri, atq; corrumpi.
Vno igitur modo natura ſic dicitur, prima cuique ſubiecta
materies eorum, quæ motus in ſe, mutationisq́; principium
habent. Alio uerò modo ipſa forma, et ſpecies, quæ ratio-
ni accõmodatur. Nam ut ars dicitur, quod ſecundùm artẽ
extructum eſt, atq; artificioſum: ſic et natura dicitur, quod
eſt ſecundùm naturã, & naturalem. Atq; neq; illud habere
quicquã ſecundùm artẽ, ut artem eſſe dicimus: ſi lectica po-
tentia tantũ eſt: nondum autẽ habet formã lecticæ, neq; eſſe
ſecundùm artem, neq; in hiſce quæ constant natura. Quod
enim eſt potentia caro, uel os, id nondũ habet ſuam naturã
antè, quàm accipiat formã, quæ ad rationem accõmodatur:
quam aßignantes, quod eſt os dicimus, aut caro: neq; cõstat
natura. Quare alio modo natura, forma & ſpecies eſt eo-
rum, quæ in ſeipſis motus principium habent: quæ quidem
non eſt ſeparabilis, niſi ratione duntaxat. Id autẽ quod ex
his eſt cõpoſitum, natura quidem non eſt, ſed eſt, & cõstat
natura, ut homo. Atque natura magis hæc eſt: quàm mate-
ries. Vnumquodque enim tum magis dicitur, cùm eſt
aliqua, quidam hæc omnia eorũ quæ ſunt, naturam eſſe dixe
runt. Quod enim quiſq; tale eſſe putauit, ſiue unum, ſiue
plura, id totq́; uniuerſam ſubstantiam eſſe dicit: cætera uerò
cuncta, affectus horum, habitus, ac diſpoſitiones. Etborũ
quidem quoduis perpetuũ eſſe. Non enim ex ſeſe mutationẽ
ipſis cõpetere, cætera autem infinities fieri, atq; corrumpi.
Vno igitur modo natura ſic dicitur, prima cuique ſubiecta
materies eorum, quæ motus in ſe, mutationisq́; principium
habent. Alio uerò modo ipſa forma, et ſpecies, quæ ratio-
ni accõmodatur. Nam ut ars dicitur, quod ſecundùm artẽ
extructum eſt, atq; artificioſum: ſic et natura dicitur, quod
eſt ſecundùm naturã, & naturalem. Atq; neq; illud habere
quicquã ſecundùm artẽ, ut artem eſſe dicimus: ſi lectica po-
tentia tantũ eſt: nondum autẽ habet formã lecticæ, neq; eſſe
ſecundùm artem, neq; in hiſce quæ constant natura. Quod
enim eſt potentia caro, uel os, id nondũ habet ſuam naturã
antè, quàm accipiat formã, quæ ad rationem accõmodatur:
quam aßignantes, quod eſt os dicimus, aut caro: neq; cõstat
natura. Quare alio modo natura, forma & ſpecies eſt eo-
rum, quæ in ſeipſis motus principium habent: quæ quidem
non eſt ſeparabilis, niſi ratione duntaxat. Id autẽ quod ex
his eſt cõpoſitum, natura quidem non eſt, ſed eſt, & cõstat
natura, ut homo. Atque natura magis hæc eſt: quàm mate-
ries. Vnumquodque enim tum magis dicitur, cùm eſt