147141LIBER VI.
propterea quòd magnitudo cõtinuũ eſt, in qua mutatur id
quod mutatur. Sit enim ex C, quippiã mutatũ in D: ſi igitur
C D indiuiſibile ſit, partibus uacanti, partibus profectò ua
cans hærebit. Quòd ſi id fieri nequeat, mediũ ipſum ma-
gnitudinẽ eſſe neceſſe eſt, diuiſibileq́; eſſe in infinita. Quare
prius in illa mutatur: omne ergo mutatum, prius mutari ne-
ceſſe eſt. Eadẽ eſt enim in hiſce, quæ non cõtinua ſunt, de-
monstratio, ut in cõtrarijs, & in hiſce, quæ contradictoriã
ſubeunt oppoſitionẽ. Sumemus enim id tẽpus, in quo eſt mu
tatum, & eadẽ rurſus dicemus. Quare mutetur ipſum muta
tum, & mutatũ ſit id, quod mutatur neceſſe eſt. Atq; muta
ri prius eſt in ipſo mutatũ eſſe, & mutatũ eſſe ipſo mutari,
at nunquã primum ſumetur: cauſa autẽ huius eſt partibus
uacans non eſſe uacanti partibus hærens: in infinitum enim
ipſa diuiſio proficiſcitur, ut in creſcentibus, ac decreſcenti-
bus intueri lineis licet. Quæ cũ ita ſint, patet neceſſe eſſe &
id, quod eſt factum fieri prius, & id quod fit, antea factum
eſſe, modò diuiſibilia, atq; cõtinua ſint: non tamen ſemper
quod fit, factum prius, ſed interdũ aliud, ceu illius aliquid,
ut in ædibus fundamentũ: ſimiliter fit & in eo quod corrũ-
pitur & corruptio: ineſt enim ei quod fit, et ei quod corrũ
pitur, infinitio quædã: quippe cùm continuũ ſit utrunq; , &
impoßibile eſt aut fierinon factum aliquid, aut factum eſſe
nõ fiens aliquid: ſimiliter & in ipſo corrũpi, atq; corruptũ
eſſe: ſemper enim corruptũ eſſe, antecedit corrũpi, & cor-
rum pi corruptũ eſſe. Patet igitur quòd id, quod eſt factum,
prius neceſſe eſt fieri: & id quod fit, antea factum eſſe: eſt
enim omnis magnitudo, omneq́; tempus, diuiſibile ſemper.
Quare in quocunq; ſit, non erit in illo ut primò.
quod mutatur. Sit enim ex C, quippiã mutatũ in D: ſi igitur
C D indiuiſibile ſit, partibus uacanti, partibus profectò ua
cans hærebit. Quòd ſi id fieri nequeat, mediũ ipſum ma-
gnitudinẽ eſſe neceſſe eſt, diuiſibileq́; eſſe in infinita. Quare
prius in illa mutatur: omne ergo mutatum, prius mutari ne-
ceſſe eſt. Eadẽ eſt enim in hiſce, quæ non cõtinua ſunt, de-
monstratio, ut in cõtrarijs, & in hiſce, quæ contradictoriã
ſubeunt oppoſitionẽ. Sumemus enim id tẽpus, in quo eſt mu
tatum, & eadẽ rurſus dicemus. Quare mutetur ipſum muta
tum, & mutatũ ſit id, quod mutatur neceſſe eſt. Atq; muta
ri prius eſt in ipſo mutatũ eſſe, & mutatũ eſſe ipſo mutari,
at nunquã primum ſumetur: cauſa autẽ huius eſt partibus
uacans non eſſe uacanti partibus hærens: in infinitum enim
ipſa diuiſio proficiſcitur, ut in creſcentibus, ac decreſcenti-
bus intueri lineis licet. Quæ cũ ita ſint, patet neceſſe eſſe &
id, quod eſt factum fieri prius, & id quod fit, antea factum
eſſe, modò diuiſibilia, atq; cõtinua ſint: non tamen ſemper
quod fit, factum prius, ſed interdũ aliud, ceu illius aliquid,
ut in ædibus fundamentũ: ſimiliter fit & in eo quod corrũ-
pitur & corruptio: ineſt enim ei quod fit, et ei quod corrũ
pitur, infinitio quædã: quippe cùm continuũ ſit utrunq; , &
impoßibile eſt aut fierinon factum aliquid, aut factum eſſe
nõ fiens aliquid: ſimiliter & in ipſo corrũpi, atq; corruptũ
eſſe: ſemper enim corruptũ eſſe, antecedit corrũpi, & cor-
rum pi corruptũ eſſe. Patet igitur quòd id, quod eſt factum,
prius neceſſe eſt fieri: & id quod fit, antea factum eſſe: eſt
enim omnis magnitudo, omneq́; tempus, diuiſibile ſemper.
Quare in quocunq; ſit, non erit in illo ut primò.
CAP. VII.