180174PHYSICORVM ARIST.
moueri, alia non moueri, ſed uniuerſa, ſemperq́;
moueri, non
tamen uideri, ſed latere id nostrum ſenſum; quibus, etſi non
distinguũt quonam motu, an omnibus dicant, nõ eſt difficile
occurrere, falſamq́; hanc ſententiã eſſe ostendere: fierienim
nõ poteſt, ut incrementa continuè, uel decrementa ſuſcipian
tur, ſed eſt & medium ipſum. Eſt autẽ hæc ſentẽtia perſimi-
lis ei, quæ eſt de cõſumptione lapidis à gutta, & de diuiſio-
ne ſaxorũ, cùm à plantis quæ inde pullulant, diſcinduntur:
non enim ſi tantum pepulit planta, aut abstulit gutta, & di
midium in dimidio tẽporis pepulit, aut abstulit prius: ſed ut
in nauis fit tactu, ſic & tantum, & tot guttæ mouent: pars
autẽ ipſarum, nullo in tẽpore tantum mouet: atq; diuiditur
quidem id quod eſt ablatũ, plures in partes: attamen illarũ
nulla ſeorſum eſt mota, ſed totum ſimul eſt motum. Patet
igitur non neceſſarium eſſe ſemper aliquid abire, quia diui-
ditur in infinita decretio: ſed totũ interdum abire. Similiter
& in quauis alteratione dicendum eſt: non enim ſi id, quod
alteratur, in infinitum eſt diuiſibile, ideo & alteratio fit ſi-
mul per partes, ſed perſæpe fit ut cõgelatio. Præterea cùm
quiſpiã ægrotauerit, neceſſe eſt tẽpus, in quo ſanabitur fie-
ri, & nõ in tẽporis fine mutari, atq; ad ſanitatẽ, & ad nihil
aliud mutetur, neceſſe. Quare alterari cõtinuè dicere, rebus
eſt perſpicuis admodum aduerſari: alteratio enim ad con-
trariũ eſt tranſitio. lapis etiã neq; durior fit, neq; mollior:
atq; quæ de latiõe, mirabile eſt profectò, ſi lapis latuit deor
ſum ferri, aut in terramanere. Prætereaterra, cæteraq́; ſin
gula corpora, neceſſariò ſuis in locis manent, ex his autem
uiolenter mouentur. Quòd ſi quædam ipſorum ſunt ſuis in
locis, neq; loco omnia moueri neceſſe eſt. Exhis igitur, atq;
ſimilibus alijs crediderit quiſpiam fierinon poſſe, ut
tamen uideri, ſed latere id nostrum ſenſum; quibus, etſi non
distinguũt quonam motu, an omnibus dicant, nõ eſt difficile
occurrere, falſamq́; hanc ſententiã eſſe ostendere: fierienim
nõ poteſt, ut incrementa continuè, uel decrementa ſuſcipian
tur, ſed eſt & medium ipſum. Eſt autẽ hæc ſentẽtia perſimi-
lis ei, quæ eſt de cõſumptione lapidis à gutta, & de diuiſio-
ne ſaxorũ, cùm à plantis quæ inde pullulant, diſcinduntur:
non enim ſi tantum pepulit planta, aut abstulit gutta, & di
midium in dimidio tẽporis pepulit, aut abstulit prius: ſed ut
in nauis fit tactu, ſic & tantum, & tot guttæ mouent: pars
autẽ ipſarum, nullo in tẽpore tantum mouet: atq; diuiditur
quidem id quod eſt ablatũ, plures in partes: attamen illarũ
nulla ſeorſum eſt mota, ſed totum ſimul eſt motum. Patet
igitur non neceſſarium eſſe ſemper aliquid abire, quia diui-
ditur in infinita decretio: ſed totũ interdum abire. Similiter
& in quauis alteratione dicendum eſt: non enim ſi id, quod
alteratur, in infinitum eſt diuiſibile, ideo & alteratio fit ſi-
mul per partes, ſed perſæpe fit ut cõgelatio. Præterea cùm
quiſpiã ægrotauerit, neceſſe eſt tẽpus, in quo ſanabitur fie-
ri, & nõ in tẽporis fine mutari, atq; ad ſanitatẽ, & ad nihil
aliud mutetur, neceſſe. Quare alterari cõtinuè dicere, rebus
eſt perſpicuis admodum aduerſari: alteratio enim ad con-
trariũ eſt tranſitio. lapis etiã neq; durior fit, neq; mollior:
atq; quæ de latiõe, mirabile eſt profectò, ſi lapis latuit deor
ſum ferri, aut in terramanere. Prætereaterra, cæteraq́; ſin
gula corpora, neceſſariò ſuis in locis manent, ex his autem
uiolenter mouentur. Quòd ſi quædam ipſorum ſunt ſuis in
locis, neq; loco omnia moueri neceſſe eſt. Exhis igitur, atq;
ſimilibus alijs crediderit quiſpiam fierinon poſſe, ut