Clavius, Christoph, In Sphaeram Ioannis de Sacro Bosco commentarius

Table of figures

< >
< >
page |< < (447) of 525 > >|
484447Ioan. de Sacro Boſco. Nam deprehenſæ ſuntduę eclipſes Lunares inter ſe inæquales, exiſtentious lu
minaribus in eodem, ut diximus, ſitu, quoad caput, &
caudam Draconis, & ma-
nente Luna in eadẽ parte Epicycli, puta uel in ſuperiori, uel inſeriori.
Non po
teſt autem huius inęqualitatis cauſa aſſrgnari, niſi dicamus, luminaria in una
eclipſi minorem inter ſe habuiſſe diſtantiam, uel certe alterum planetarum ma
gis ad terram acceſſiſſe, uel magis ab ea receſſiſſe, quàm in altera.
Cum ergo
minor hæc, aut maior diſtantia in Epicyclum Lunę non poſſit referri, quod Lu
na in eadem ſemper parte Epicycli ponatur extitiſſe in utraque eclipſi, neceſſa
rio dandus erit etiam Eccentricus.
IIII. Observatvm eſt, Lunam in eodem puncto ſui Eccentrici exi-
ſtentem, in Auge v.
g. vel oppoſito Augis, non ſemper eandem aſpectus diuer-
11IIII.
Apparentia
probãs darĩ
Epicyclos.
ſitatem habere, ſed modo maiorem, modo minorem.
Quod nulla ratione fieri
poteſt, niſi in eodem puncto Eccentrici modo magis accedat ad terram, &
mo-
do magis ab eadem diſtet.
Quocirca in Luna concedendus etiam eſt Epicy-
clus.
Hoc enim poſito, dicta apparentia nullam prorſus habebit difficultatem.
102[Figure 102] Vt in propoſita figura manifeſtum
eſſe poteſt, in qua ad ſiniſtram ſum-
pta ſunt duo puncta oppoſita in Epi
cyclo uiſa, nimirum per rectam li-
neam ab oculo per centrum Epicy-
cli eductam:
ad dextram uero acce-
pta ſunt duo puncta oppoſita in Epi
cyclo uera, hoc eſt, per lineam rectã
è centro terræ per centrum Epicy-
cli porrectam.
In quibus quidem
punctis ſidus Lunare collocatur.

tera ex ipſa figura ſunt perſpicua.
His, & multis alijs apparentijs, quas dedita opera hic omittimus, accedunt
22Aliæ ratio-
nes confir-
mantes da
ri Eccentri-
cos & Epi-
cyclos.
tres rationes, quæ cõfirmare uidentur, dari in ſphæris cæleſtibus orbes Eccen-
tricos, &
Epicyclos: quarum prima hæc ſit. Ab omnibus Aſtronomis, ac philo-
ſophis tanquam euidens, &
per ſe notum recipitur, quemlibet orbem cęleſtem
ſuperiorem ſuo motu ſecum trahere inferiorem orbem ſibi contiguum, &
con
centricum.
Id quod experientia ipſa magiſtra ueriſſimum eſſe dedicimus. Vi-
33@. Ratio. demus enim ſphæras omnium planetarum, ſimul cũ Firmamento, &
nono cœ
lo, ſpatio @4.
horarum ad motum diurnum primi mobilis rapi ab ortu in occa-
ſum.
Rurſus experimur, eaſdem ſphæras planetarum, unà cum Firmamento ad
motum nonę ſphæræ trahi ab occaſu in ortũ, licet tardiſſime, nempe in ſpatio
49000.
annorum ſecundum Alphonſum, uel ſecundum Ptolemæum in ſpatio
36000.
annorum. Denique animaduerſum eſt, omnes cœlos planetarum paula
tim etiam moueri ad motũ trepidationis, ſeu acceſſus, &
receſſus octauæ ſphæ-
ræ.
Cuius rei ſignum eſt, quod maximæ Solis declinationes, & aliorum plane-
tarum mutatæ ſunt.
Cum igitur maxima ſingularitas motuũ in planetis repe-
riatur, ita ut nullius motus proprius inferiori planetæ cõmunicetur, ut cuiuis
uel parum experto Aſtronomo, etiam aduerſarijs, notum eſſe poteſt, &
à nemi-
ne negatur, (Iuppiter enim nihil prorſus habet ex motu.
30. annorum Saturni;
Itemq. Marti nihil communicatur ex motu 12. annorum Iouis, & ſic de cęte-
ris, ut omnes aſſirmant.)
perſpicuum eſſe uidetur, orbes planetarum uectores
non eſſe concentricos.
Alioquin motus cuiuslibet ſuperioris omnibus

Text layer

  • Dictionary

Text normalization

  • Original

Search


  • Exact
  • All forms
  • Fulltext index
  • Morphological index