6854DISSERTATIO
non modo potentia trahens agit in Acum, ſed in fluvium quoque, &
ſuperandam habet vim fluminis in illam incurrentis lateraliter, eam-
que propellentis recta, juxta ſui curſus determinationem eſtque flu-
minis incurrentis vis ſemper eo major, quo Acus ſitum flumini plus
oppoſitum accipit: vis trahens & inflectens Acum, agit hic igitur in
Acum & ſimul in vim directricem fluminis, & non in Acum ſolam,
quatenus eſt modo corpus movendum. Eodem modo Acus rotati-
lis Magneti aſſricta a vi directrice univerſali verſus ſuos in Terra
polos agitur, æque in hanc, ac in acum, Magnes in Experimento vi
attractrice agit, haud aliter ac in ſuperiori exemplo potentia ope
intermedii lori traheret acum in flumine; cum hac vi directrice æ-
quilibrium ad varias diſtantias & varias obliquas poſitiones acûs Ma-
gnes agit; unde ex his experimentis non poteſt concludi, quanta vi
attrahuntur, per ſolam vim attractricem, duo Magnetes ad ſe, vel
Magnes ad Acum Ferrumque. Non tamen hæc Eperimenta ſuâ ca-
rent utilitate, quippe, ſuppoſita Acu abſque attritu poſſe ſupra cardi-
nem converti, evincunt vim attractricem Magnetis agere in vim di-
rectricem ad certas diſtantias ſecundum ſuperius indicatas rationes: &
cognita vi attrahente Magnetis, indagari poteſt quantitas virtutis
directricis ad quamcunque obliquitatem acus ex regulis Mechanices:
Sit enim acus Tab. 5. fig. 6. ACB, cujus axis in C, quæ vi directrice agen-
tejuxta B C A teneatur in eadem determinatione, trahatur acus per
vim D, in ſitum obliquum a C b, ita tamen, ut angulus C a b ſit re-
ctus: ducatur quæcunquerecta E a parallela ad A C B, quæ vim directri-
cem indicat, tum perpendicularis E C in aC; concipiaturque reſolvi vis
directrix in unam perpendicularem ad acum, quæ eſt E C, & in aliam
a C, erit E C directe oppoſita ipſi a D directioni potentiæ D, atque tria
latera T rianguli E a C ſuis magnitudinibus expriment vires, quæ hic
adſunt: C E notabit vim potentiæ trahentis D. E a ſive A C totam
vim directricem, & a c partem virium directricium remanentium:
cognita igitur longitudine Acus a c, tum angulo E C a, & quantita-
te virium attractricium ſive E C, invenitur E a ſive A C, hoc eſt
quantitas virtutis directricis.
ſuperandam habet vim fluminis in illam incurrentis lateraliter, eam-
que propellentis recta, juxta ſui curſus determinationem eſtque flu-
minis incurrentis vis ſemper eo major, quo Acus ſitum flumini plus
oppoſitum accipit: vis trahens & inflectens Acum, agit hic igitur in
Acum & ſimul in vim directricem fluminis, & non in Acum ſolam,
quatenus eſt modo corpus movendum. Eodem modo Acus rotati-
lis Magneti aſſricta a vi directrice univerſali verſus ſuos in Terra
polos agitur, æque in hanc, ac in acum, Magnes in Experimento vi
attractrice agit, haud aliter ac in ſuperiori exemplo potentia ope
intermedii lori traheret acum in flumine; cum hac vi directrice æ-
quilibrium ad varias diſtantias & varias obliquas poſitiones acûs Ma-
gnes agit; unde ex his experimentis non poteſt concludi, quanta vi
attrahuntur, per ſolam vim attractricem, duo Magnetes ad ſe, vel
Magnes ad Acum Ferrumque. Non tamen hæc Eperimenta ſuâ ca-
rent utilitate, quippe, ſuppoſita Acu abſque attritu poſſe ſupra cardi-
nem converti, evincunt vim attractricem Magnetis agere in vim di-
rectricem ad certas diſtantias ſecundum ſuperius indicatas rationes: &
cognita vi attrahente Magnetis, indagari poteſt quantitas virtutis
directricis ad quamcunque obliquitatem acus ex regulis Mechanices:
Sit enim acus Tab. 5. fig. 6. ACB, cujus axis in C, quæ vi directrice agen-
tejuxta B C A teneatur in eadem determinatione, trahatur acus per
vim D, in ſitum obliquum a C b, ita tamen, ut angulus C a b ſit re-
ctus: ducatur quæcunquerecta E a parallela ad A C B, quæ vim directri-
cem indicat, tum perpendicularis E C in aC; concipiaturque reſolvi vis
directrix in unam perpendicularem ad acum, quæ eſt E C, & in aliam
a C, erit E C directe oppoſita ipſi a D directioni potentiæ D, atque tria
latera T rianguli E a C ſuis magnitudinibus expriment vires, quæ hic
adſunt: C E notabit vim potentiæ trahentis D. E a ſive A C totam
vim directricem, & a c partem virium directricium remanentium:
cognita igitur longitudine Acus a c, tum angulo E C a, & quantita-
te virium attractricium ſive E C, invenitur E a ſive A C, hoc eſt
quantitas virtutis directricis.
quando mecum pervolvebam vim univerſalem directricem Ma-
gneticam, qua dirigitur & deprimitur Verſorium infra horizon-
tis paralleliſmum in his Europæ regionibus, uti poſtea liquebit
gneticam, qua dirigitur & deprimitur Verſorium infra horizon-
tis paralleliſmum in his Europæ regionibus, uti poſtea liquebit