239187PARS TERTIA.
pondere ingenti, non ita bene cum ea ſententia conciliari poſ-
ſe videatur.
ſe videatur.
409.
Newtonus adhibuit ad eam rem attractionem diverſam
11Explicatio
Nevvtoni ab
attractione in
minimis diſtan-
tiis: cur admitti
non poſſit. ab attractione gravitatis, quanquam is quidem videtur eam
repetere itidem a tenuiſſimo aliquo fluido comprimente; re-
petit certe ſub finem Opticæ a ſpiritu quodam intimas corpo-
rum ſubſtantias penetrante, cujus ſpiritus nomine quid intel-
lexerit, ego quidem nunquam ſatis aſſequi potui; cujus qui-
dem agendi modum & ſibi incognitum eſſe profitetur. Is po-
ſuit ejuſmodi attractionem imminutis diſtantiis creſcentem ita,
ut in contactu ſit admodum ingens, & ubi primi
geniæ parti-
culæ ſe in planis continuis, adeoque in punctis numero infini-
tis contingant, ſit infinities major, quam ubi particulæ primi-
geniæ particulas primigenias in certis punctis numero finitis
contingant, ac eo minor ſit, quo pauciores contactus ſunt re-
ſpectu numeri particularum primigeniarum, quibus conſtant par-
ticulæ majores, quæ ſe contingunt, quorum contactuum nu-
merus cum eo ſit minor, quo altius aſcenditur in ordine par-
ticularum a minoribus particulis compoſitarum, donec deve-
niatur ad hæc noſtra corpora; inde ipſe deducit, particulas or-
dinum altiorum minus itidem tenaces effe, & minime omnium
hæc ipſa corpora, quæ malleis, & cuneis dividimus. At mihi
poſitiva argumenta ſunt contra vires attractivas creſcentes in
infinitum, ubi in infinitum decreſcant diſtantiæ, de quibus
mentionem feci num. 126; & ipſa meæ Theoriæ probatio e-
vincit, in minimis diſtantiis vires repulſivas eſſe, non attra-
ctivas, ac omnem immediatum contactum excludit: quamob-
rem alibi ego quidem cohæſionis rationem invenio, quam mea
mihi Theoria ſponte propemodum ſubminiſtrat.
11Explicatio
Nevvtoni ab
attractione in
minimis diſtan-
tiis: cur admitti
non poſſit. ab attractione gravitatis, quanquam is quidem videtur eam
repetere itidem a tenuiſſimo aliquo fluido comprimente; re-
petit certe ſub finem Opticæ a ſpiritu quodam intimas corpo-
rum ſubſtantias penetrante, cujus ſpiritus nomine quid intel-
lexerit, ego quidem nunquam ſatis aſſequi potui; cujus qui-
dem agendi modum & ſibi incognitum eſſe profitetur. Is po-
ſuit ejuſmodi attractionem imminutis diſtantiis creſcentem ita,
ut in contactu ſit admodum ingens, & ubi primi
geniæ parti-
culæ ſe in planis continuis, adeoque in punctis numero infini-
tis contingant, ſit infinities major, quam ubi particulæ primi-
geniæ particulas primigenias in certis punctis numero finitis
contingant, ac eo minor ſit, quo pauciores contactus ſunt re-
ſpectu numeri particularum primigeniarum, quibus conſtant par-
ticulæ majores, quæ ſe contingunt, quorum contactuum nu-
merus cum eo ſit minor, quo altius aſcenditur in ordine par-
ticularum a minoribus particulis compoſitarum, donec deve-
niatur ad hæc noſtra corpora; inde ipſe deducit, particulas or-
dinum altiorum minus itidem tenaces effe, & minime omnium
hæc ipſa corpora, quæ malleis, & cuneis dividimus. At mihi
poſitiva argumenta ſunt contra vires attractivas creſcentes in
infinitum, ubi in infinitum decreſcant diſtantiæ, de quibus
mentionem feci num. 126; & ipſa meæ Theoriæ probatio e-
vincit, in minimis diſtantiis vires repulſivas eſſe, non attra-
ctivas, ac omnem immediatum contactum excludit: quamob-
rem alibi ego quidem cohæſionis rationem invenio, quam mea
mihi Theoria ſponte propemodum ſubminiſtrat.
410.
Cohæſio mihi eſt igitur juxta num.
165 in iis virium
22Cohæſionem re
petendam a li-
mitibus virium limitibus, in quibus tranſitur a vi repulſiva in minoribus di-
ſtantiis, ad attractivam in majoribus; & hæc quidem eſt co-
hæſio inter duo puncta, qua fit, ut repulſio diminutionem
diſtantiæ impediat, attractio incrementum, & puncta ipſa di-
ſtantiam, quam habent, tueantur. At pro punctis pluribus
cohæſio haberi poteſt, tum ubi ſingula binaria punctorum
ſunt inter ſe in diſtantiis limitum cohæſionum, tum ubi
vires oppoſitæ eliduntur, cujuſmodi exemplum dedi num.
223.
22Cohæſionem re
petendam a li-
mitibus virium limitibus, in quibus tranſitur a vi repulſiva in minoribus di-
ſtantiis, ad attractivam in majoribus; & hæc quidem eſt co-
hæſio inter duo puncta, qua fit, ut repulſio diminutionem
diſtantiæ impediat, attractio incrementum, & puncta ipſa di-
ſtantiam, quam habent, tueantur. At pro punctis pluribus
cohæſio haberi poteſt, tum ubi ſingula binaria punctorum
ſunt inter ſe in diſtantiis limitum cohæſionum, tum ubi
vires oppoſitæ eliduntur, cujuſmodi exemplum dedi num.
223.
411.
Porro quod ad ejuſmodi cohæſionem pertinet, multa
33Cohæſio duo
rumpunctorum:
limites cohæſio-
nis poſſe eſſe
quotcunque, ut-
cunque fortes,
quocunque or-
dine poſitos. ibi ſunt notatu digna. Inprimis ubi agitur de binis punctis,
tot diverſæ haberi poſſunt diſtantiæ cum cohæſione, quot ex-
primit numerus interſectionum curvæ virium cum axe unita-
te auctus, ſi forte ſit impar, ac diviſus per duo. Nam primus
quidem limes, in quo curva ab arcu aſymptotico illo primo,
ſive a repulſionibus impenetrabilitatem exhibentibus tranſit ad
primum attractivum arcum, eſt limes cohæſionis, & deinde
alterni interſectionum limites ſunt non cohæſionis, &
33Cohæſio duo
rumpunctorum:
limites cohæſio-
nis poſſe eſſe
quotcunque, ut-
cunque fortes,
quocunque or-
dine poſitos. ibi ſunt notatu digna. Inprimis ubi agitur de binis punctis,
tot diverſæ haberi poſſunt diſtantiæ cum cohæſione, quot ex-
primit numerus interſectionum curvæ virium cum axe unita-
te auctus, ſi forte ſit impar, ac diviſus per duo. Nam primus
quidem limes, in quo curva ab arcu aſymptotico illo primo,
ſive a repulſionibus impenetrabilitatem exhibentibus tranſit ad
primum attractivum arcum, eſt limes cohæſionis, & deinde
alterni interſectionum limites ſunt non cohæſionis, &