13583PARS SECUNDA.
adeoque tendent ad illam priorem diſtantiam:
at in limite ſe-
cundi generis habebunt attractionem, qua adhuc magis ad ſe
accedent, adeoque ab illa priore diſtantia, quæ erat major,
adhuc magis ſponte fugient. Pariter ſi diſtantia augeatur, in
primo limitum genere a vi attractiva, quæ habetur ſtatim in
diſtantia majore; habebitur reſiſtentia ad ulteriorem receſſum, &
conatus ad minuendam diſtantiam, ad quam recuperandam ſibi
relicta tendent per acceſſum; at in limitibus ſecundi generis orie-
tur repulſio, qua ſponte ſe magis adhuc fugient, adeoque a
minore illa priore diſtantia ſponte magis recedent. Hinc illos
prioris generis limites, qui mutuæ poſitionis tenaces ſunt, ego
quidem appellavi limites cobæſionis, & ſecundi generis limites
appellavi limites non cobæſionis.
cundi generis habebunt attractionem, qua adhuc magis ad ſe
accedent, adeoque ab illa priore diſtantia, quæ erat major,
adhuc magis ſponte fugient. Pariter ſi diſtantia augeatur, in
primo limitum genere a vi attractiva, quæ habetur ſtatim in
diſtantia majore; habebitur reſiſtentia ad ulteriorem receſſum, &
conatus ad minuendam diſtantiam, ad quam recuperandam ſibi
relicta tendent per acceſſum; at in limitibus ſecundi generis orie-
tur repulſio, qua ſponte ſe magis adhuc fugient, adeoque a
minore illa priore diſtantia ſponte magis recedent. Hinc illos
prioris generis limites, qui mutuæ poſitionis tenaces ſunt, ego
quidem appellavi limites cobæſionis, & ſecundi generis limites
appellavi limites non cobæſionis.
181.
Illa puncta, in quibus curva axem tangit, ſunt quidem
11Duo genera
contactuum. terminus quidam virium, quæ ex utraque parte, dum ad ea
acceditur, decreſcunt ultra quoſcunque limites, ac demum ibi-
dem evaneſcunt; ſed in iis non tranſitur ab una virium dire-
ctione ad aliam. Si contactus fiat ab arcu repulſivo; repulſio-
nes evaneſcunt, ſed poſt contactum remanent itidem repulſio-
nes; ac ſi fiat ab arcu attractivo, attractionibus evaneſcentibus
attractiones iterum immediate ſuccedunt. Duo puncta collocata
in ejuſmodi diſtantia reſpective quieſcunt; ſed in primo caſu
reſiſtunt ſoli compreſſioni, non etiam diſtractioni, & in ſecun-
do reſiſtunt huic ſoli, non illi.
11Duo genera
contactuum. terminus quidam virium, quæ ex utraque parte, dum ad ea
acceditur, decreſcunt ultra quoſcunque limites, ac demum ibi-
dem evaneſcunt; ſed in iis non tranſitur ab una virium dire-
ctione ad aliam. Si contactus fiat ab arcu repulſivo; repulſio-
nes evaneſcunt, ſed poſt contactum remanent itidem repulſio-
nes; ac ſi fiat ab arcu attractivo, attractionibus evaneſcentibus
attractiones iterum immediate ſuccedunt. Duo puncta collocata
in ejuſmodi diſtantia reſpective quieſcunt; ſed in primo caſu
reſiſtunt ſoli compreſſioni, non etiam diſtractioni, & in ſecun-
do reſiſtunt huic ſoli, non illi.
182.
Limites cohæſionis poſſunt eſſe validiſſimi, &
langui-
22Limites cohæ-
ſionis validi,
vel languidi pro
forma curvæ
prope ſectio-
nem. diſſimi. Si curva ibi quaſi ad perpendiculum ſecat axem, &
ab eo longiſſime recedit; ſunt validiſſimi: ſi autem ipſum ſecet
in angulo perquam exiguo, & parum ab ipſo recedat; erunt
languidiſſimi. Primum genus limitum cohæſionis exhibet in
fig. 1 arcus t N y, ſecundum c N x. In illo aſſumptis in axe
N z, N u utcunque exiguis, poſſunt vires zt, uy, & areæ
N zt, N uy eſſe utcunque magnæ, adeoque, mutatis utcunque
parum diſtantiis, poſſunt haberi vires ab ordinatis expreſſæ ut-
cunque magnæ, quæ vi comprimenti, vel diſtrahenti, quan-
tum libuerit, valide reſiſtant, vel areæ utcunque magnæ, quæ
velocitates quantumlibet magnas reſpectivas elidant, adeoque
ſenſibilis mutatio poſitionis mutuæ impediri poteſt contra ut-
cunque magnam vel vim prementem, vel celeritatem ab alio-
rum punctorum actionibus impreſſam. In hoc ſecundo genere
limitum cohæſionis, aſſumptis etiam majoribus ſegmentis N z,
N u, poſſunt & vires zc, ux, & areæ N zc, N ux, eſſe quan-
tum libuerit exiguæ, & idcirco exigua itidem, quantum libue-
rit, reſiſtentia, quæ mutationem vetet.
22Limites cohæ-
ſionis validi,
vel languidi pro
forma curvæ
prope ſectio-
nem. diſſimi. Si curva ibi quaſi ad perpendiculum ſecat axem, &
ab eo longiſſime recedit; ſunt validiſſimi: ſi autem ipſum ſecet
in angulo perquam exiguo, & parum ab ipſo recedat; erunt
languidiſſimi. Primum genus limitum cohæſionis exhibet in
fig. 1 arcus t N y, ſecundum c N x. In illo aſſumptis in axe
N z, N u utcunque exiguis, poſſunt vires zt, uy, & areæ
N zt, N uy eſſe utcunque magnæ, adeoque, mutatis utcunque
parum diſtantiis, poſſunt haberi vires ab ordinatis expreſſæ ut-
cunque magnæ, quæ vi comprimenti, vel diſtrahenti, quan-
tum libuerit, valide reſiſtant, vel areæ utcunque magnæ, quæ
velocitates quantumlibet magnas reſpectivas elidant, adeoque
ſenſibilis mutatio poſitionis mutuæ impediri poteſt contra ut-
cunque magnam vel vim prementem, vel celeritatem ab alio-
rum punctorum actionibus impreſſam. In hoc ſecundo genere
limitum cohæſionis, aſſumptis etiam majoribus ſegmentis N z,
N u, poſſunt & vires zc, ux, & areæ N zc, N ux, eſſe quan-
tum libuerit exiguæ, & idcirco exigua itidem, quantum libue-
rit, reſiſtentia, quæ mutationem vetet.
183.
Poſſunt autem hi limites eſſe quocunque, utcunque ma-
33Poſſe limite
eſſe quotcun-
que numero.
utcunque pro-
ximos, vel re-
motos invicem, gno numero; cum demonſtratum ſit, poſſe curvam in quot-
cunque, & quibuſcunque punctis axem ſecare. Poſſunt id-
circo etiam eſſe utcunque inter ſe proximi, vel remoti,
33Poſſe limite
eſſe quotcun-
que numero.
utcunque pro-
ximos, vel re-
motos invicem, gno numero; cum demonſtratum ſit, poſſe curvam in quot-
cunque, & quibuſcunque punctis axem ſecare. Poſſunt id-
circo etiam eſſe utcunque inter ſe proximi, vel remoti,
zoom in
zoom out
zoom area
full page
page width
set mark
remove mark
get reference
digilib