412Index rerum præcipuarum.
uiſſimiaſſerendi incentro terræ aſſignan-
do. 68. & ſeq. Argumenta contrà locum
Ignis in terræ centro conſtitutum di-
luuntur, & alia pro eodem tuendo affe-
runtur, & aliorum autoritates adducun-
tur à 73. ad 78. Ignis elementaris ſinceri,
& in centro terræ pabulo non indigen-
tis, & ſine luce ſtagnantis diſcrimina à
noſtro materiæ admixto. 74. & ſeq. Quid
Ignis ſincerus elementaris in centro ter-
ræ iuxtà, vel ſupra naturam agat. 75. Ignis
duplex eſt, terrenus, & grauis, quia ſali-
bus, & ſulphuribus conſtat; cœleſtis verò
leuis cœleſtibus ſydereis ſpiritibus con-
ſtans. 345. Ignis iam ineſt, antequam ex-
cudatur, chalybi, ſilici, chryſtallo, ony-
chi, & alijs; nec ijs colliſis ex aere gigni
pluribus experimentis firmatur contra
id, quod Ariſtoteli excidit à 147. ad 152.
& 190. Eius accédendi, ſeu, cumiam la-
te@s præexiſteret, in motum incitandi
inuentores, & variæ rationes. 189. & ſeq.
In Pithecuſis calidum; ſed non aduren-
tem eſſe iuxtà Ariſtotelis teſtimonium,
an fabula ſit, & vnde orta - 239. & ſeq.
Apud antiquos in lucernis, & aris perpe-
tuus erat; ſed non inextinguibilis; at ſo-
lum inextinctus ob perpetuum fomitem
oblatum. 243. & ſeq. Igne pereunte an
aer; an verò nihil noui oriatur, contrariæ
Heraoliti, & Ariſtotelis ſententiæ conci-
liatæ. 253. & ſeq. Varijs ex cauſis perit
iuxtà diuerſas materias, in quibus eſt ac-
cenſus. 254. Cur extinguatur, dum aqua,
vel terra iniecta, vel alio modo Igniculi
erumpentes anguſtijs compeſcuntur.
256. Cur citiùs maior Ignis; tardius verò
minor cereoli in vaſe clauſo extingua-
tur, vera affertur ratio poſita ſententia,
quòd exarſio non ſit vllius nouæ ſub-
ſtantiæ generatio; ſed ſolummodo Igni-
culorum motus, & agitatio ad corpus
diſſoluendum; flamma autem ſit conti-
nua, & vehemens eorum eruptio. 257. &
ſeq. Citius extinguitur in aere rareſcen-
te, non quia hic ab alio aere compreſſus,
& ſe dilatans flammam ſuffocet. 262. Sed
quia aer rareſcens dum diſtrahitur, tra-
hit, & exſugit particulas vi Ignis diſſolu-
tas, vnde nequeunt continuam flammæ
accēſionem, & fluxum efficere. ibid. Ra-
tio, cur in eodem rarefacto Ignis flamma
primò contrahatur, mox cærulea reddi-
ta, & in apicem ellychnij recedens expi-
ret. ibid. & ſeq. Cur ignis funis igniarij
accenſi in vaſe clauſo ſuffocetur; vel, ſi
aer exhauriatur, & rarefiat, primò perfe-
ctiùs igneſcat; tùm ſenſim exſuctus expi-
ret penitus, vel ita vt iterum reuiuiſcat
aere reſticuto. 267. & ſeq. Ignis aquæ im-
merſus ita extinguitur, vt aliquas eius
particulas in fumum ſolua@; igniculi ve-
rò alij comprimantur ab aqua poros
corporis igniti occludente, ne erumpant;
alij autem in eadem aqua remaneant,
dum vt aſcendant erumpentes in ea ex-
cipiuntur. 274. Ignis communiter extin-
guitur obſtructis poris corporis exarde-
ſcentis. ibid. Aqua inextinguibilis vbi eſſe
ſcribatur, & qua arte paretur. 272. & 275.
vnde inextinguibilitas proueniat. 276.
Cur quilibet Ignis terra ſuffocetur; Cine-
@ibus autem, præſertim iuniperi ſolum
flamma compeſcatur; exarſio verò fo-
ueatur, & quanto tempore. ibid. Siaqua
ſit nimia, & impediat igniculorum agi-
tationem, omnis Ignis aqua, & oleo
etiam, ac cera extinguitur. 277. & ſeq.
Ignis in Hibernia perpetuò accenſus
numquam aucta Cinerum mole. 281. Cur
Igne lutum, & creta obdureſcat; arenæ
autem, vnde fit vitrum, & ſales lique-
ſcant. 284. Conditiones materiæ, cui iam
Ignis ineſt, vt accendatur, & propage-
tur; præſertim verò raritas plurimis expe-
rimentis traditur à 191. ad 206. Ignis quo-
modo nouum colorem rebus inducat.
383. variè res commiſcendo colores va-
riat. 384. Suos vel inſerendo igniculos,
vel Corporis particulas abſtrahendo, aut
alias addendo colores mutat à 388. ad
391. Cur hunc potiùs, quàm al@um colo-
rem inducat, pendet ex ipſa particularum
corporis natura, vbi Igniculorum, ſeu lu-
cis, & ætherearum particularum in ocu-
lum appellentium motus modificatur.
391. & ſeq.
do. 68. & ſeq. Argumenta contrà locum
Ignis in terræ centro conſtitutum di-
luuntur, & alia pro eodem tuendo affe-
runtur, & aliorum autoritates adducun-
tur à 73. ad 78. Ignis elementaris ſinceri,
& in centro terræ pabulo non indigen-
tis, & ſine luce ſtagnantis diſcrimina à
noſtro materiæ admixto. 74. & ſeq. Quid
Ignis ſincerus elementaris in centro ter-
ræ iuxtà, vel ſupra naturam agat. 75. Ignis
duplex eſt, terrenus, & grauis, quia ſali-
bus, & ſulphuribus conſtat; cœleſtis verò
leuis cœleſtibus ſydereis ſpiritibus con-
ſtans. 345. Ignis iam ineſt, antequam ex-
cudatur, chalybi, ſilici, chryſtallo, ony-
chi, & alijs; nec ijs colliſis ex aere gigni
pluribus experimentis firmatur contra
id, quod Ariſtoteli excidit à 147. ad 152.
& 190. Eius accédendi, ſeu, cumiam la-
te@s præexiſteret, in motum incitandi
inuentores, & variæ rationes. 189. & ſeq.
In Pithecuſis calidum; ſed non aduren-
tem eſſe iuxtà Ariſtotelis teſtimonium,
an fabula ſit, & vnde orta - 239. & ſeq.
Apud antiquos in lucernis, & aris perpe-
tuus erat; ſed non inextinguibilis; at ſo-
lum inextinctus ob perpetuum fomitem
oblatum. 243. & ſeq. Igne pereunte an
aer; an verò nihil noui oriatur, contrariæ
Heraoliti, & Ariſtotelis ſententiæ conci-
liatæ. 253. & ſeq. Varijs ex cauſis perit
iuxtà diuerſas materias, in quibus eſt ac-
cenſus. 254. Cur extinguatur, dum aqua,
vel terra iniecta, vel alio modo Igniculi
erumpentes anguſtijs compeſcuntur.
256. Cur citiùs maior Ignis; tardius verò
minor cereoli in vaſe clauſo extingua-
tur, vera affertur ratio poſita ſententia,
quòd exarſio non ſit vllius nouæ ſub-
ſtantiæ generatio; ſed ſolummodo Igni-
culorum motus, & agitatio ad corpus
diſſoluendum; flamma autem ſit conti-
nua, & vehemens eorum eruptio. 257. &
ſeq. Citius extinguitur in aere rareſcen-
te, non quia hic ab alio aere compreſſus,
& ſe dilatans flammam ſuffocet. 262. Sed
quia aer rareſcens dum diſtrahitur, tra-
hit, & exſugit particulas vi Ignis diſſolu-
tas, vnde nequeunt continuam flammæ
accēſionem, & fluxum efficere. ibid. Ra-
tio, cur in eodem rarefacto Ignis flamma
primò contrahatur, mox cærulea reddi-
ta, & in apicem ellychnij recedens expi-
ret. ibid. & ſeq. Cur ignis funis igniarij
accenſi in vaſe clauſo ſuffocetur; vel, ſi
aer exhauriatur, & rarefiat, primò perfe-
ctiùs igneſcat; tùm ſenſim exſuctus expi-
ret penitus, vel ita vt iterum reuiuiſcat
aere reſticuto. 267. & ſeq. Ignis aquæ im-
merſus ita extinguitur, vt aliquas eius
particulas in fumum ſolua@; igniculi ve-
rò alij comprimantur ab aqua poros
corporis igniti occludente, ne erumpant;
alij autem in eadem aqua remaneant,
dum vt aſcendant erumpentes in ea ex-
cipiuntur. 274. Ignis communiter extin-
guitur obſtructis poris corporis exarde-
ſcentis. ibid. Aqua inextinguibilis vbi eſſe
ſcribatur, & qua arte paretur. 272. & 275.
vnde inextinguibilitas proueniat. 276.
Cur quilibet Ignis terra ſuffocetur; Cine-
@ibus autem, præſertim iuniperi ſolum
flamma compeſcatur; exarſio verò fo-
ueatur, & quanto tempore. ibid. Siaqua
ſit nimia, & impediat igniculorum agi-
tationem, omnis Ignis aqua, & oleo
etiam, ac cera extinguitur. 277. & ſeq.
Ignis in Hibernia perpetuò accenſus
numquam aucta Cinerum mole. 281. Cur
Igne lutum, & creta obdureſcat; arenæ
autem, vnde fit vitrum, & ſales lique-
ſcant. 284. Conditiones materiæ, cui iam
Ignis ineſt, vt accendatur, & propage-
tur; præſertim verò raritas plurimis expe-
rimentis traditur à 191. ad 206. Ignis quo-
modo nouum colorem rebus inducat.
383. variè res commiſcendo colores va-
riat. 384. Suos vel inſerendo igniculos,
vel Corporis particulas abſtrahendo, aut
alias addendo colores mutat à 388. ad
391. Cur hunc potiùs, quàm al@um colo-
rem inducat, pendet ex ipſa particularum
corporis natura, vbi Igniculorum, ſeu lu-
cis, & ætherearum particularum in ocu-
lum appellentium motus modificatur.
391. & ſeq.