Benedetti, Giovanni Battista de, Io. Baptistae Benedicti ... Diversarvm specvlationvm mathematicarum, et physicarum liber : quarum seriem sequens pagina indicabit ; [annotated and critiqued by Guidobaldo Del Monte]

Table of contents

< >
[3.23.] De uer a cauſa .30. quæstionis. CAP. XXIIII.
[3.24.] Deratione .35. & ultimæ quæstionis. CAP. XXV.
[4.] DISPVTATIONES DE QVIBVSDAM PLACITIS ARISTOTELIS.
[4.1.] Qualiter & ubi Ariſtoteles de uelocitate motuum natura-lium localium aliter tractauerit quam nos ſentiamus. CAP.I.
[4.2.] Quædam ſupponenda ut conſtet cur circa uelocit atem motuum natur alium localium ab Ariſtotelis placitis recedamus. CAP. II.
[4.3.] Poſſe uelocitatem alicuius corporis proportionem contrariam in diuerſis medijs habere cum denſitate eorum. CAP. III.
[4.4.] Oſcitanter ab Ariſtotele nonnibil prolatum cap 8. lib. 4 Phyſicorum. CAP. IIII.
[4.5.] Exempla dictorum. CAP.V.
[4.6.] Quod proportiones ponderum eiuſdem corporis in diuerſis medijs pro portiones eorum mediorum denſit atum non ſeruant. Unde ne-ceßariò inæquales proportiones uelocitatum producuntur. CAP. VI.
[4.7.] Corpora grauia aut leuia eiuſdem figur æ et materiæ ſed inæqualis magnitudinis, in ſuis motibus natur alibus uelocit atis, in eo dem medio, proportionem longè diuerſam ſeruatura eße quam Aristoteliuiſum fuerit. CAP. VII.
[4.8.] Quod duo corpor a in æqualia eiuſdem materia in diuerſis medijs eandem uelocitatis proportionem retinebunt. CAP. VIII.
[4.9.] Anrectè Aristoteles diſeruerit de proportionibus mo-tuum in uacuo. CAP. IX.
[4.10.] Quòd in uacuo corpor a eiuſdem materiæ æquali uelocita-te mouerentur. CAP.X.
[4.11.] Corpora licet inæqualia eiuſdem materiæ & figuræ, ſireſiſten-tias habuerint ponderibus proportionales æqualiter mouebuntur. CAP. XI.
[4.12.] Maior hic demonſir atur eſſe proportio ponder is corpor is den ſioris ad pondus minus denſi in medijs dẽſioribus, quam ſit eorundem corporum in medio minus denſo, nec corporum ponder a ſeruare proportionem denſitatis mediorum. CAP. XII.
[4.13.] Longe aliter ueritatem ſe habere quam Aristoteles doceat in fine libri ſeptimi phyſicorum. CAP. XIII.
[4.14.] Quid ſequatur ex ſupradistis. CAP. XIIII.
[4.15.] Numrestè ſenſerit Philoſophus reſistentias proportionales eße cum corporibus mobilibus. CAP. XV.
[4.16.] Fdipſum aliter demonſtr atur. CAP. XVI.
[4.17.] De alio Aristo. lapſu. CAP. XVII.
[4.18.] Quomodo dignoſcatur proportio uelocitatis duorum ſimilium corporum omogeniorum inaqualium. CAP. XVIII.
[4.19.] Quam ſit inanis ab Ariſtotele ſuſcepta demonſtratio quod uacuum non detur. CAP. XIX.
[4.20.] Non ſatis dilucidè Ariſtotelem de loco ratiocinatum fuiße. CAP. XX.
[4.21.] Vtrum bene Aristoteles ſenſerit de infinito. CAP. XXI.
[4.22.] Exagitatur ab Ariſtotele adductatemporis definitio. CAP. XXII.
[4.23.] Motum rectum eſſe continuum, uel dißentiente Ariſtotele. CAP. XXIII.
[4.24.] Idem uir grauisſimus an bene ſenſerit de motibus corporum uiolentis & natur alibus. CAP. XXIIII.
[4.25.] Motum rectum & natur alem non eſſe primo & per ſe quicquid Ariſtoteli uiſum ſit. CAP. XXV.
[4.26.] Omne corpus eſſe in loco proprio graue, ut Aristoteli placuit, non eft admittendum. CAP. XXVI.
[4.27.] Haud admittendam opinionem Principis Peripateticorum de circulo, & ſpbæra. CAP. XXVII.
< >
page |< < (186) of 445 > >|
198186IO. BAPT. BENED. cap .4. lib. 4. de cęlo, etiam fi triangulus ex duobus angulis rectis conſurgat, ſed ſunt
figurę infinitorum angulorum rectorum, & hanc ob cauſam à me dicuntur vltimæ &
perfectę, quia infinito nihil addi poteſt.
Numerus angulorum rectorum circuli, eft
minor duplo infinito per duo infinita angulorum contingentiæ, quæ duo infinita mi
nora funt quouis angulo acuto rectilineo, & numerus angulorum rectorum folidorum
ſphęræ, minor eft quadruplo infinito per .4. infinita angulorum ſolidorum contingen-
tiæ
, quæ .4. infinita, minora ſunt quouis angulo ſolido acuto terminato à tribus pla-
nis.
Triangulus inter figuras planas ſuperſiciales eft primus, & circulus vltimus; &
pyramis quadrilatera, inter corpora eft prima, & ſphęra vltima.
Occultam fuiße grauisſimo Stagirit & canſam ſcintilla-
tionis ſtellarum.
CAP. XXVIII.
VBi Ariſtoteles ait ſcintillationem ſtellarum ſieriratione aſpectus @oſtri ob, ma
ximam diſtantiam, maximum errorem committit, vt etiam facid quum putat
vifionem fieri extramittendo, contra id, quod alio loco, immo contra veritatem ip
ſam afferuit.
Scintillatio ergo ſtellarum, neque aſpectus noſtri ratione, neque ali-
cuius mutationis earundem ſtellarum, ſed ab inæqualitate motus corporum diapha
norum mediorum naſcitur, quemadmodum clarè cernitur, quòd fi inter aliquod obie
ctum, & nos, aliquis ſumus, qui aſcendat, intercefferit, videbimus obiectum illud qua
ſi tremere.
Hoc autem tantò magis fiet, quantò magis diſtabit obiectum ab ipſo fu
mo;
vnde admirationi locus non erit, fi ftellas fixas magis ſcintillare, quam errantes
cernamus.
Lumen ſtellæ ad oculum noſtrum accedens, perpetuò per diuerfas dia-
phaneitates penetrat, medio continuorum motuum corporum mediorum, vnde
continuò eorum lumen variatur, & hoc in longinquis magis, quàm in propinquis ſtel
lis apparet, quemadmodum ab exemplo de fumo allato, & etiam ab aliquibus vi-
tris ex ſuperficie non plana, ſed irregulari conſtantibus, quilibet cognoſcere poteft.
Daricontinuum infinitum motum ſuper rectam at que
finitam lineam.
CAP. XXIX.
OMnes hactenus ſenſerunt imposfibile eſſe dari per imaginationem motum con-
tinuum & perpetuum
259[Figure 259] ſuper vnam lineam rectam
finit:
in quo tantum decipiuntur.
Imaginemur ion duas lineas
parallelas .a.b. et .t.x. quarum
b.a. fit infinita à qualibet par
te, & in ea imaginemur pun
ctum .a. moueri continuò ad
quam voluerimus partem,
&

Text layer

  • Dictionary

Text normalization

  • Original

Search


  • Exact
  • All forms
  • Fulltext index
  • Morphological index