Benedetti, Giovanni Battista de, Io. Baptistae Benedicti ... Diversarvm specvlationvm mathematicarum, et physicarum liber : quarum seriem sequens pagina indicabit ; [annotated and critiqued by Guidobaldo Del Monte]

Table of contents

< >
[4.18.] Quomodo dignoſcatur proportio uelocitatis duorum ſimilium corporum omogeniorum inaqualium. CAP. XVIII.
[4.19.] Quam ſit inanis ab Ariſtotele ſuſcepta demonſtratio quod uacuum non detur. CAP. XIX.
[4.20.] Non ſatis dilucidè Ariſtotelem de loco ratiocinatum fuiße. CAP. XX.
[4.21.] Vtrum bene Aristoteles ſenſerit de infinito. CAP. XXI.
[4.22.] Exagitatur ab Ariſtotele adductatemporis definitio. CAP. XXII.
[4.23.] Motum rectum eſſe continuum, uel dißentiente Ariſtotele. CAP. XXIII.
[4.24.] Idem uir grauisſimus an bene ſenſerit de motibus corporum uiolentis & natur alibus. CAP. XXIIII.
[4.25.] Motum rectum & natur alem non eſſe primo & per ſe quicquid Ariſtoteli uiſum ſit. CAP. XXV.
[4.26.] Omne corpus eſſe in loco proprio graue, ut Aristoteli placuit, non eft admittendum. CAP. XXVI.
[4.27.] Haud admittendam opinionem Principis Peripateticorum de circulo, & ſpbæra. CAP. XXVII.
[4.28.] Occultam fuiße grauisſimo Stagirit & canſam ſcintilla-tionis ſtellarum. CAP. XXVIII.
[4.29.] Daricontinuum infinitum motum ſuper rectam at que finitam lineam. CAP. XXIX.
[4.30.] Non eſſe ſolis calorem à motu localι ipſius corporis ſolaris, ut Ariſtoteli placuit. CAP. XXX.
[4.31.] Vnde caloris ſolis prode at incrementum & state, et byeme decrementum. CAP. XXXI.
[4.32.] Nullum corpus ſenſus expers à ſono offendi, præterquam Aristoteles crediderit. CAP. XXXII.
[4.33.] Pytagoreorum opinionem de ſonitu corporum cælestium non fuiſſe ab Aristotele ſublatam. CAP. XXXIII.
[4.34.] Deraro et denſo nonnulla, minus diligenter à Peripateticis perpenſa. CAP. XXXIIII.
[4.35.] Motum rectum curuo poſſe comparari etiam diſentiente Ariſtotele. CAP. XXXV.
[4.36.] Minus ſufficienter exploſam fuiſſe ab Ariſtotele opinionem cre-dentium plures mundos exiſtere. CAP. XXXVI.
[4.37.] Anrectè loquutus ſit Phyloſopbus de extenſione luminis per uacuum. CAP. XXXVII.
[4.38.] An rectè phyloſophiœ penus Ariſtoteles ſenſerit de loco im-pellendo à pyramide. CAP. XXXVIII.
[4.39.] Examinatur quam ualida ſit ratio Aristotelis de inalterabilitate Cœli. CAP. XXXIX.
[5.] IN QVINTVM EVCLIDIS LIBRVM
[Item 5.1.]
[5.1.1.] Horum autem primum est.
[5.1.2.] SECVNDVM.
[5.1.3.] TERTIVM. Quę est εuclidis ſeptima propoſitio.
[5.1.4.] QVARTVM. εuclidis uerò nona propoſitio.
[5.1.5.] QVINTVM. Euclidis uerò octaua propoſitio.
[5.1.6.] SEXTVM. εuclidis uerò decima propoſitio.
< >
page |< < (180) of 445 > >|
192180IO. BAPT. BENED. dicto corpori .Q. Nunquam remanſuram ſuam totalem grauitatem .a.b. in quolibet
ex-dictis medijs.
Nunc ſi quærat à me Ariſtoteles proportionem velocitatis corpo-
ris .Q. per vacuum ad velocitatem dicti corporis per plenum, ego ei proponam pro-
portionem ipſius .a.b. ad .a.e. exempli gratia, dicens, quod quemadmodum .a.b. maius eſt
ip ſo .a.e. ſic etiam corpus .Q. velocius erit in vacuo, quàm in pleno, dicti autem ple-
ni denſitatem appellabimus .e.b.
Ariſtoteles dicet nunc, quod aliud quoddam medium
in eadem proportione ſubtilius ipſo .e.b. deſumatur;
quemadmodum .a.e. minus eſt
ipſo .a.b. ſit ergo iſtud .i.b. in quo Ariſtoteles credit corpus Q. futurum tam velox ut
in vacuo, in quo aberrat, quia proportio velocitatis corporis .Q. in medio .i.b. ad velo
citatem eiuſdem in medio
e.b. ita ſe hàbebit, ut .i.a. ad
257[Figure 257] e.a. ex ultimo ſuppoſito ca
pit .2. huius libr. quæ minor
eſſet ea, quæ eſt .a.b. ad .a.e. ex .8. lib. quinti Eucli.
Non ſatis dilucidè Ariſtotelem de loco ratiocinatum fuiße.
CAP. XX.
QVæ Ariſtoteles de loco ſcribit multas in ſe continent difficultates. Primum,
cap .4. lib. 4. phyſicorum ait, omne corpus eſſe in ſuo proprio loco, ſupponen
do vnum centrum pro loco grauium, et unam circunferentiam pro loco leuium cor
porum.
Sed quomodo punctum poteſt eſſe locus ipſius corporis, cum omni dimen
ſione capacitateque; ſit denudatum?
vnde ſi centrum locus eſſet corporum grauium, om
nia dicta corpora grauia, extra proprium locum exiſterent, quia nullum ex iis eſt, quod
ſit in centro.
Adde quod neque hoc cum loci definitione ab ipſo poſita conſentiret
cum ipſe dicat in eodem cap. locum eſſe ſuperſiciem quandam, & non interuallum,
licet huiuſmodi definitio falſa appareat primo ex inconuenienti falſo, quod ipſe hinc
ſequuturum dicit, ideſt, quod ſi locus interuallum eſſet, infinita loca exiſterent, quod
reuera nec ob hanc cauſam inconueniens exiſtit, quia eodem planè modo quo ali-
quod corpus poteſt eſſe infinita corpora, (quod ipſe diceret in potentia) ſic etiam in
teruallum aliquod poſſet eſſe infinita interualla.
Cum autem dicat ſuperficies cor-
poris ambientis eſſe locum eius corporis, quod continetur, cogitur dicere lineam,
quæ circundat ſuperficiem, ſuperficiei locum eſſe, & puncta ipſius lineæ, quod reue
ra abſurdum eſt.
Locus corporis eſt interuallum illud eadem magnitudine & figu-
ra, qua corpus ipſum pręditum eſt, quod ſi non eſſet, ſed eſſet ſuperficies, quemad-
modum Ariſtoteles voluit, maximum inconueniens ſequeretur, ſcilicet æquales lo-
cos capere inęqualia corpora, aut corpora æqualia, locos inęquales occupare, quod
ſcitu facillimum eſt, cum Theon ſuper Ptolomęi Almageſtum iam probarit ſphæ-
ricam ſuperficiem maius interuallum corporeum continere, quàm aliam quanuis ſu-
perficiem dictæ ſphęricæ æqualem, vnde poſſent facilè reperiri duo loci, quorum al-
ter millies altero maior eſſet, capaces tamen corporum æqualium, aut reperiri duo
corpora, quorum alterum millies maius eſſet altero, quę tamen corpora apta eſſent
ad occupandos locos ęquales, quamuis Ariſtoteles dicat, locum, neque maiorem ne
que minorem eſſe debere locato.
Sed interualla corporea ęqualia à quauis figura
terminata, continebunt ſemper corpora ęqualia.
Corporeum igitur interuallum eſt

Text layer

  • Dictionary

Text normalization

  • Original
  • Regularized
  • Normalized

Search


  • Exact
  • All forms
  • Fulltext index
  • Morphological index