1uidiſſe nec multa alia, ſed eorum loco longas & inutiles diſputatio
nes interſeruiſſe. Verùm etiam, quoniam eam tractationem diuul
ſit, ut alia cogamus quærere in libris de Alimentis, alia, de cibis bo
ni & mali ſucci: tum uerò & tractatio ipſa eduliorum eſt imperfe
cta, & multa etiam deficiunt circa genera: in quo eſt ex cuſandus ob
uarietatem regionis & ætatis. Deeſt præterea maxima pars, quæ
nec ibi nec alibi habetur, ſcilicet, de ciborum præparatione. Quod
etiam hæc latuerint tot præclaros uiros, quid mirum? cum Hippo
crates uixerit ſeculo illo agreſti, in quo non eſt mirandum, quod ali
quid, pauca quædam & abſtruſa omiſerit, ſed quod tam multa tam
bene inuenerit, ut fuerit, ſicut de Pindaro dicitur, imò longè uerius
quam de Pindaro inimitabilis. De Galeno quid mirum, qui non
niſi ueterum ſcripta collegit, atque utinam ſaltem bene. De Ariſtotele
is multa inuenit ſuo Marte, & Theophraſtus longè plura. De alijs,
dico tam medicis quàm philoſophis, hoc eſt, quod queror, quod
in ſpatio pene duorum millium annorum, non hoc quod ualde re
conditum erat, ſed nec leue ullum experimentum, uel naturæ arca
num, uel uitæ ſalutare auxilium inuenerit. Sed litigant de nugis &
rebus inutilibus, & etiam quę ſciri non poſſunt, ac plerunque non ſine
magna impietate. Quod uerò neceſſe ſit amittere uoluptatem, &
negocia prætermittere uolenti hanc uitam longam adipiſci, quæ
poſtmodum etiam ualde in certa eſt: dico quod quantum ad uolu
ptates & negocia, non eſſe neceſſe, ſed ſolum ſuperfluas res, & dam
noſas & irritas, quas etiam philoſophi & ciuitatum inſtitutores, &
morum cenſores docent debere uitari, etiam nullo propoſito emo
lumento, at reliqua conſuetudo efficit non ſolum grata & tolerabilia,
ſed etiam iucunda. De incerto fine, quid eſt certum apud homines,
niſi hoc nihil certum eſſe? Verum tamen ſi quis reſpiciat ad præ
mium tam ſingulare eſt, & nobile atque utile, ut non luſerit operam
immeritò, quicunque cum ſpe tam illuſtris commodi, & tam exigua
iactura rerum, ac minore periculo ſe huic aleæ experiundæ commi
ſerit. Cum, ſi quis hoc ipſum adipiſcatur, uerè dici poſsit ſummum
bonum adeptum eſſe: Non ſolum compos factus diuturnitatis ui
tæ, ſed cum illa tot uoluptatum, quæ in longo tempore percipiun
tur ſcientiæ tot rerum, quas non niſi temporis longitudo oſtende
re poteſt, tot denique caſus uidere tum opum in crementum, quod
quaſi certiſsimum eſt in longa ætate & uſu ſapientia & authoritate
plena, adeò ut fermè neceſſe ſit ad principatus ſpeciem deuenire,
qui tamdiu uixerit, tum gloria ipſa in comparabili. Hæc autem ma
xime accidere neceſſe eſt, quod ut uiſum eſt, quanto longior fuerit
ætas eo firmiores etiam ſunt illius partes quæ ad mortis tempus
nes interſeruiſſe. Verùm etiam, quoniam eam tractationem diuul
ſit, ut alia cogamus quærere in libris de Alimentis, alia, de cibis bo
ni & mali ſucci: tum uerò & tractatio ipſa eduliorum eſt imperfe
cta, & multa etiam deficiunt circa genera: in quo eſt ex cuſandus ob
uarietatem regionis & ætatis. Deeſt præterea maxima pars, quæ
nec ibi nec alibi habetur, ſcilicet, de ciborum præparatione. Quod
etiam hæc latuerint tot præclaros uiros, quid mirum? cum Hippo
crates uixerit ſeculo illo agreſti, in quo non eſt mirandum, quod ali
quid, pauca quædam & abſtruſa omiſerit, ſed quod tam multa tam
bene inuenerit, ut fuerit, ſicut de Pindaro dicitur, imò longè uerius
quam de Pindaro inimitabilis. De Galeno quid mirum, qui non
niſi ueterum ſcripta collegit, atque utinam ſaltem bene. De Ariſtotele
is multa inuenit ſuo Marte, & Theophraſtus longè plura. De alijs,
dico tam medicis quàm philoſophis, hoc eſt, quod queror, quod
in ſpatio pene duorum millium annorum, non hoc quod ualde re
conditum erat, ſed nec leue ullum experimentum, uel naturæ arca
num, uel uitæ ſalutare auxilium inuenerit. Sed litigant de nugis &
rebus inutilibus, & etiam quę ſciri non poſſunt, ac plerunque non ſine
magna impietate. Quod uerò neceſſe ſit amittere uoluptatem, &
negocia prætermittere uolenti hanc uitam longam adipiſci, quæ
poſtmodum etiam ualde in certa eſt: dico quod quantum ad uolu
ptates & negocia, non eſſe neceſſe, ſed ſolum ſuperfluas res, & dam
noſas & irritas, quas etiam philoſophi & ciuitatum inſtitutores, &
morum cenſores docent debere uitari, etiam nullo propoſito emo
lumento, at reliqua conſuetudo efficit non ſolum grata & tolerabilia,
ſed etiam iucunda. De incerto fine, quid eſt certum apud homines,
niſi hoc nihil certum eſſe? Verum tamen ſi quis reſpiciat ad præ
mium tam ſingulare eſt, & nobile atque utile, ut non luſerit operam
immeritò, quicunque cum ſpe tam illuſtris commodi, & tam exigua
iactura rerum, ac minore periculo ſe huic aleæ experiundæ commi
ſerit. Cum, ſi quis hoc ipſum adipiſcatur, uerè dici poſsit ſummum
bonum adeptum eſſe: Non ſolum compos factus diuturnitatis ui
tæ, ſed cum illa tot uoluptatum, quæ in longo tempore percipiun
tur ſcientiæ tot rerum, quas non niſi temporis longitudo oſtende
re poteſt, tot denique caſus uidere tum opum in crementum, quod
quaſi certiſsimum eſt in longa ætate & uſu ſapientia & authoritate
plena, adeò ut fermè neceſſe ſit ad principatus ſpeciem deuenire,
qui tamdiu uixerit, tum gloria ipſa in comparabili. Hæc autem ma
xime accidere neceſſe eſt, quod ut uiſum eſt, quanto longior fuerit
ætas eo firmiores etiam ſunt illius partes quæ ad mortis tempus
zoom in
zoom out
zoom area
full page
page width
set mark
remove mark
get reference
digilib