Benedetti, Giovanni Battista de, Io. Baptistae Benedicti ... Diversarvm specvlationvm mathematicarum, et physicarum liber : quarum seriem sequens pagina indicabit ; [annotated and critiqued by Guidobaldo Del Monte]

Table of contents

< >
[4.18.] Quomodo dignoſcatur proportio uelocitatis duorum ſimilium corporum omogeniorum inaqualium. CAP. XVIII.
[4.19.] Quam ſit inanis ab Ariſtotele ſuſcepta demonſtratio quod uacuum non detur. CAP. XIX.
[4.20.] Non ſatis dilucidè Ariſtotelem de loco ratiocinatum fuiße. CAP. XX.
[4.21.] Vtrum bene Aristoteles ſenſerit de infinito. CAP. XXI.
[4.22.] Exagitatur ab Ariſtotele adductatemporis definitio. CAP. XXII.
[4.23.] Motum rectum eſſe continuum, uel dißentiente Ariſtotele. CAP. XXIII.
[4.24.] Idem uir grauisſimus an bene ſenſerit de motibus corporum uiolentis & natur alibus. CAP. XXIIII.
[4.25.] Motum rectum & natur alem non eſſe primo & per ſe quicquid Ariſtoteli uiſum ſit. CAP. XXV.
[4.26.] Omne corpus eſſe in loco proprio graue, ut Aristoteli placuit, non eft admittendum. CAP. XXVI.
[4.27.] Haud admittendam opinionem Principis Peripateticorum de circulo, & ſpbæra. CAP. XXVII.
[4.28.] Occultam fuiße grauisſimo Stagirit & canſam ſcintilla-tionis ſtellarum. CAP. XXVIII.
[4.29.] Daricontinuum infinitum motum ſuper rectam at que finitam lineam. CAP. XXIX.
[4.30.] Non eſſe ſolis calorem à motu localι ipſius corporis ſolaris, ut Ariſtoteli placuit. CAP. XXX.
[4.31.] Vnde caloris ſolis prode at incrementum & state, et byeme decrementum. CAP. XXXI.
[4.32.] Nullum corpus ſenſus expers à ſono offendi, præterquam Aristoteles crediderit. CAP. XXXII.
[4.33.] Pytagoreorum opinionem de ſonitu corporum cælestium non fuiſſe ab Aristotele ſublatam. CAP. XXXIII.
[4.34.] Deraro et denſo nonnulla, minus diligenter à Peripateticis perpenſa. CAP. XXXIIII.
[4.35.] Motum rectum curuo poſſe comparari etiam diſentiente Ariſtotele. CAP. XXXV.
[4.36.] Minus ſufficienter exploſam fuiſſe ab Ariſtotele opinionem cre-dentium plures mundos exiſtere. CAP. XXXVI.
[4.37.] Anrectè loquutus ſit Phyloſopbus de extenſione luminis per uacuum. CAP. XXXVII.
[4.38.] An rectè phyloſophiœ penus Ariſtoteles ſenſerit de loco im-pellendo à pyramide. CAP. XXXVIII.
[4.39.] Examinatur quam ualida ſit ratio Aristotelis de inalterabilitate Cœli. CAP. XXXIX.
[5.] IN QVINTVM EVCLIDIS LIBRVM
[Item 5.1.]
[5.1.1.] Horum autem primum est.
[5.1.2.] SECVNDVM.
[5.1.3.] TERTIVM. Quę est εuclidis ſeptima propoſitio.
[5.1.4.] QVARTVM. εuclidis uerò nona propoſitio.
[5.1.5.] QVINTVM. Euclidis uerò octaua propoſitio.
[5.1.6.] SEXTVM. εuclidis uerò decima propoſitio.
< >
page |< < (160) of 445 > >|
172160IO. BABPT. BENED.
Sit exempli gratia libra .a.i.e. quæ in vtraque extremitate vnciam vnam ſolum
ponderis obtineat, & ſit libra .n.i.u. æqualis priori, quæ pro ſingula extremitate vnam
1515[Handwritten note 15] ponderis libram habeat.
Ariſtoteles admiratur, quòd addendo ipſi .e. mediam pon
deris vnciam, brachium .i.e. velocius cadat, quàm adijciendo ipsam mediam vnciam ipſi .u.
brachij .i.u.
Quod à duabus cauſis proficiſcitur, quarum prior eſt, magna differentia
proportionis vnius libræ ad medietatem vnius vnciæ, ad proportionem vnius vnciæ
ad ipſam medietatem, quia ſi pondus adiectum extremo .u. dimidiæ eſſet libræ , &
cum eadem tarditate brachium moueret, optimo iure in admirationem poſſet Ari-
ſtoteles duci.
Sed hoc fieri non poſſet, quia ipſum deprimeret cum eadem quaſi ve
locitate, qua media vncia brachium .i.e.
Dixi autem quaſi, quia nonnihil diſcrimi-
nis intercederet, quod proficiſcitur à ſecunda ratione.
Et hæc, reſiſtentia eſt , quæ
oritur à ſparto, quia quantò maius pondus continet libra, tantò magis præmit ſpar
tum in loco, in quo ſuſtinetur;
vnde maior reſiſtentia in circunuolutione eiuſdem ſpar
ti, in loco, in quo quieſcit, exoritur, quia ipſum eſt corpus materiale.
Si quis autem
vellet, vt brachium .i.u. eadem agilitate, qua .i.e. deſcenderet, oporteret, vt propor-
tio dimidiæ librę adiectæ ponderi ipſius .u.
233[Figure 233] quod eſt vnius libræ, vim ſuam haberet,
quæ excederet reſiſtentiam ſui ſparti (me-
dio brachiorum maiorum ijs qui ſunt .a.i.
e.
) ita proportionatam, vt proportionata
eſt vis dimidiæ vnciæ ipſi e. iunctæ, reſiſten
tiæ ſui ſparti.
Huiuſmodi rationes cum ro-
tis grauioribus leuioribusque;, & ijs, quę à cor
poribus quibuſlibet grauibus impelluntur, accommodatæ fuerint, titubantem intel
lectum confirmabunt.
De uer a cauſa .12. questionis mechanice.
CAP. XVII.
VEra ratio, cur multò longius corpus aliquod graue impellatur funda, quam
manu, inde oritur, quòd circunuoluendo fundam, maior impræſſio impetus
motus fit in corpore graui, quàm fieret manu, quod corpus liberatum deinde cum
fuerit à funda, natura duce, iter fuum à puncto, à quo proſilijt, per lineam contiguam
giro, quem poſtremò faciebat, ſuſcipit.
Dubitandumque non eſt, quin dicta funda
maior impetus motus dicto corpori imprimi poſſit, cum ex multis circumactibus, ma-
ior ſemper impetus dicto corpori accedat.
Manus autem eiuſdem corporis motus,
dum illud ipſum circunuoluitur (pace Ariſtotelis dixerim) centrum non eſt, neque
funis eſt ſemidiameter.
Immo manus quam maximè fieri poteſt in orbem cietur;
qui quidem motus in orbem, vt circumagatur etiam ipſum corpus, cogit, quod qui-
dem corpus, naturali quadam inclinatione, exiguo quodam impetu iam incępto,
vellet recta iter peragere, vt in ſubſcripta figura patet, in qua .e. ſignificat manum .a.
corpus .a.b. lineam rectam tangentem girum .a.a.a.a. quando corpus liberum rema-
net.
Verum quidem eſt, impręſſum illum impetum, continuò paulatim decreſcere
vnde ſtatim inclinatio grauitatis eiuſdem corporis ſubingreditur, quæ ſeſe miſcens
cum impręſſione facta per vim, non permittit, vt linea .a.b. longo tempore recta per

Text layer

  • Dictionary

Text normalization

  • Original

Search


  • Exact
  • All forms
  • Fulltext index
  • Morphological index