Fabri, Honoré, Dialogi physici in quibus de motu terrae disputatur, 1665

Table of figures

< >
[Figure 21]
[Figure 22]
[Figure 23]
[Figure 24]
[Figure 25]
[Figure 26]
[Figure 27]
[Figure 28]
[Figure 29]
[Figure 30]
[Figure 31]
[Figure 32]
[Figure 33]
[Figure 34]
[Figure 35]
[Figure 36]
[Figure 37]
[Figure 38]
[Figure 39]
[Figure 40]
[Figure 41]
[Figure 42]
[Figure 43]
[Figure 44]
[Figure 45]
[Figure 46]
[Figure 47]
[Figure 48]
[Figure 49]
[Figure 50]
< >
page |< < of 248 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <p type="main">
              <s id="s.000295">
                <pb pagenum="25" xlink:href="025/01/029.jpg"/>
              eſt BF; hinc phænomena illa, ſen potiùs generalia pronuntiata clariſſimè
                <lb/>
              explicantur, ſcilicet Planetæ oppoſiti in eodem limite majorem eſſe Lati­
                <lb/>
              tudinem, quàm conjuncti; item Planetæ oppoſiti in limite Auſtrino, La­
                <lb/>
              titudinem majorem eſſe quàm in Boreali; vides, quàm clarè & perſpicuè
                <lb/>
              in mea hypotheſi hæc explicentur. </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.000296">
                <emph type="italics"/>
              Antim.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
              <s id="s.000297"> Fateor, hæc non ſine plauſu ab hominibus excepta fuiſſe; ſed
                <lb/>
              re penitiùs conſiderata, ſummæ difficultates etiamnum reſtant, quibus
                <lb/>
              ſuperandis tuæ hypotheſeos aſſertores fruſtrà omninò deſudârunt, immò
                <lb/>
              nequidem inter ſe conveniunt, ſi rectè memini, in definienda huiuſmo­
                <lb/>
              di Planetarum latitudine, excentricorum inclinatione, Nodorum, &
                <lb/>
              Apogæi motu, limitum libratione; atque adeò vltro fatentur, adhuc opus
                <lb/>
              eſſe novis Obſervationibus, ad rem hanc meliùs ſtatuendam. </s>
              <s id="s.000298">In mea
                <lb/>
              hypotheſi res ſatis expeditè explicatur, per ſecundam illam inclinationem
                <lb/>
              à Tropicis ad Æquatorem, & viciſſim, juxtà rationem motus accelerati
                <lb/>
              & retardati; cùm autem Mars modò citiùs, modò tardiùs orbem ſuum
                <lb/>
              decurrat, quàm Stellæ ſuum, ſemper verò citiùs quàm Sol, niſi fortè
                <lb/>
              Mars ſit in Apogæo, & Sol in Perigæo, & cùm motus ſecundæ inclina­
                <lb/>
              tionis tardiùs fiat in Marte quàm in Sole; cùm demùm Mars ab Æqua­
                <lb/>
              tore declinare poſſit versùs Boream & Auſtrum, gradib. </s>
              <s id="s.000299">circiter 25. ex
                <lb/>
              his ſequitur, latitudo Martis, eaque varia, cùm aliquando relinquat
                <lb/>
              Eclipticam versùs Boream, vbi diſcedit à Nodo, in Signis deſcendenti­
                <lb/>
              bus, in aſcendentibus verò, versùs Auſtrum; variatur etiam Latitudo ex
                <lb/>
              varia diſtantia Martis. </s>
              <s id="s.000300">Cæterùm vnum obſerves velim, optime Augu­
                <lb/>
              ſtine, nullum mortalium hactenùs ad iuſtos calculos minorum Planeta­
                <lb/>
              rum, immò nec fortè Lunæ latitudinem reduxiſſe; præſertim Martis, vt
                <lb/>
              vel ipſe Keplerus vltrò fatetur, qui vult, hæc latere in pandectis
                <lb/>
              æternitatis; hinc tot excentrici, epicycli, circelli, deviationes, incli­
                <lb/>
              nationes, reflexiones, librationes, centra diverſa, excentricitates; ne­
                <lb/>
              que adhuc Martem Aſtronomi tot tamque variis & multiplicatis retibus
                <lb/>
              comprehendere potuerunt; vtor igitur, ad calculos, qualibet hypotheſi,
                <lb/>
              vt Aſtrologus; vt Philoſophus eam dumtaxat admitto, quæ cum princi­
                <lb/>
              piis Phyſicis conſentit; calculi verò difficultas ex eo provenit, quod ſint
                <lb/>
              ferè innumeræ combinationes Apogæorum Solis & Martis;
                <expan abbr="Nodorũ">Nodorum</expan>
              item,
                <lb/>
              qui versùs Ortum in conſequentia promoveri videntur; nempè ex diver­
                <lb/>
              ſo Nodorum & Apogæorum loco ac ſitu, diverſa Latitudinis mutatio ne­
                <lb/>
              ceſſariò ſequitur. </s>
              <s id="s.000301">Hæc in Saturno & Iove etiam locum habent; atque
                <lb/>
              adeò, ni fallor, ex dictis habes, in mea hypotheſi, trium ſuperiorum
                <lb/>
              Planetarum paſſiones haud difficulter explicari, idque per principia Phy­
                <lb/>
              ſica, quæ ex doctrina moruum ſupponimus: quare ſi me audis, ac tibi
                <lb/>
              putas à me factum eſſe ſatis, exprome alia argumenta, ſi quæ ſuppetunt
                <lb/>
              pro tua hypotheſi. </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.000302">
                <emph type="italics"/>
              Auguſtin.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
              <s id="s.000303"> Veneris & Mercurij Conjunctiones in Copernicana hypo­
                <lb/>
              theſi, ea claritudine explicantur, qua neſcio, an major excogitari poſſit,
                <lb/>
              itémque Apogæa & Perigæa, tum etiam aliorum Planetarum ſuperiorum,
                <lb/>
              ſed jam prævideo, quid pro tua hypotheſi de hoc argumento dicturus ſis. </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>