Fabri, Honoré, Dialogi physici in quibus de motu terrae disputatur, 1665

Table of figures

< >
[Figure 21]
[Figure 22]
[Figure 23]
[Figure 24]
[Figure 25]
[Figure 26]
[Figure 27]
[Figure 28]
[Figure 29]
[Figure 30]
[Figure 31]
[Figure 32]
[Figure 33]
[Figure 34]
[Figure 35]
[Figure 36]
[Figure 37]
[Figure 38]
[Figure 39]
[Figure 40]
[Figure 41]
[Figure 42]
[Figure 43]
[Figure 44]
[Figure 45]
[Figure 46]
[Figure 47]
[Figure 48]
[Figure 49]
[Figure 50]
< >
page |< < of 248 > >|
    <archimedes>
      <text>
        <body>
          <chap>
            <pb pagenum="26" xlink:href="025/01/030.jpg"/>
            <p type="main">
              <s id="s.000304">
                <emph type="italics"/>
              Antim.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
              <s id="s.000305"> Apogæa & Perigæa facillimè in mea hypotheſi explicantur per
                <lb/>
              ſimplicem motum æquabilem realiter, vt aiunt, inæqualem verò appa­
                <lb/>
              renter, prima illa inclinatione, de qua ſuprà, inſtructum; Apogæum au­
                <lb/>
              tem eſt ſemper circa Conjunctionem, & Perigæum circa Oppoſitionem;
                <lb/>
              quia ii diſtantiæ fines ſupponuntur, iſque velocitatis gradus impreſſus vel
                <lb/>
              acquiſitus, quibus ſuppoſitis, æqualia ſint tempora acceſſus atque re­
                <lb/>
              ceſſus, & ſemirevolutionis Conjunctionum & Oppoſitionum; Sed hæc
                <lb/>
              abundè ſuprà explicata ſunt; quare ad Venerem & Mercurium iam venio;
                <lb/>
              quorum motus in mea hypotheſi æquè facilè explicantur. </s>
            </p>
            <figure id="id.025.01.030.1.jpg" xlink:href="025/01/030/1.jpg" number="9"/>
            <p type="main">
              <s id="s.000306">Sit enim centrum mundi B,
                <lb/>
              orbita Solis ADCE, Apo­
                <lb/>
              gæum Veneris S, Perigæum I,
                <lb/>
              mediocris diſtantia D: ſuppo­
                <lb/>
              namus Venerem eo gradu ve­
                <lb/>
              locitatis moveri, qui minor
                <lb/>
              ſit illo, quo Sol movetur, ita
                <lb/>
              vt inter diſtantias BS, BN,
                <lb/>
              tardiùs quàm Sol ſuum orbem
                <lb/>
              decurrat, citiùs verò inter
                <lb/>
              diſtantias BN, BI. </s>
              <s id="s.000307">Itaque
                <lb/>
              ſit Venus in Apogæo S, mo­
                <lb/>
              vetur Occaſum versùs ſimpli­
                <lb/>
              ciſſimo motu, ſimúlque ac­
                <lb/>
              cedit ad mediocrem
                <expan abbr="diſtãtiam">diſtantiam</expan>
                <lb/>
              BD, relinquitur autem à Sole
                <lb/>
              versùs Ortum, aſſumptòque
                <lb/>
              ſegmento acceſſus SO, Ve­
                <lb/>
              nus erit in P, digreſſa ſcilicet
                <lb/>
              à Sole angulo DBP; addito
                <lb/>
              verò ſegmento acceſſus OD, erit Venus in mediocri diſtantia, digreſſa
                <lb/>
              à Sole arcu DL; aſſumpto porrò ſegmento receſſus DN, erit in M ter­
                <lb/>
              mino maximæ digreſſionis, quam metitur angulus DBM grad. circiter 47.
                <lb/>
              in M erit ſtationaria reſpectu Solis, cùm nec ab eo vltrà digredi, nec ad
                <lb/>
              illum accedere videatur; Dum verò abſolvit aliud ſegmentum receſſus
                <lb/>
              NI, redire ad Solem videtur, quia ſuos orbes citiùs decurrit vtpote mi­
                <lb/>
              nores, donec tandem ad Perigæum I perveniat; MI accedit proximè ad
                <lb/>
              lineam rectam; idem ſtatuatur pro acceſſu ab I, ad D, & receſſu à D ad
                <lb/>
              S, eritque figura integra cuius ſemifiguram tantùm hîc habes. </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.000308">
                <emph type="italics"/>
              Auguſtin.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
              <s id="s.000309"> Cur amabo cum Tyconicis Epicyclum FHKG non aſſumis,
                <lb/>
              in quo eadem ſalvabis phænomena, non verò figuram irregularem & in­
                <lb/>
              cognitam? </s>
            </p>
            <p type="main">
              <s id="s.000310">
                <emph type="italics"/>
              Auguſtin.
                <emph.end type="italics"/>
              </s>
              <s id="s.000311"> Multa obſtant, quo minùs Epicyclum adhibeam. </s>
              <s id="s.000312">Primò,
                <lb/>
              Licet Venus plus temporis ponat ab Apogæo ad maximam digreſſionem,
                <lb/>
              quàm ab hac ad Perigæum, non tamen iuxtà proportionem acceptam in
                <lb/>
              Epicyclo: Sit enim arcus DV 45. grad. ducatur BV, tum perpendicularis </s>
            </p>
          </chap>
        </body>
      </text>
    </archimedes>